شاید برایتان جالب باشد که بدانید ریشه نخستین شیرینی‌ها به ایران باستان برمی‌گردد. اگر بخواهیم در مورد تاریخچه شیرینی پزی در ایران باستان صحبت کنیم به یک نوع کیک به نام «لاویش» می‌رسیم که در زمان امپراطوری ایران باستان در قرن هفتم میلادی پخته می‌شد و بسیار محبوب بود. کوکی، کیک‌های خشک و شیرینی‌های فینگر فودی که همه بر پایه آرد مثل آرد برنج یا آرد شیرینی‌پزی و با کره، تخم‌مرغ و شکر و … درست می‌شوند از جمله شیرینی‌های مشترک در سرتاسر دنیا هستند.
در دوران هخامنشی «جو» مهم‌ترین ماده غذایی در سبد غذای مردم بود که به طرق مختلف از آن استفاده می‌کردند. دلیل استفاده از جو سختی و دشواری کاشت و برداشت گندم بود. ایرانیان باستان «جو» را نیم‌کوب کرده و با میوه و شیر مخلوط می‌کردند و به صورت حریره میخوردند؛ یا آن را آرد می‌کردند و نان و شیرینی میپختند.
در کتب تاریخی آمده زمانی که شاهان هخامنشی می‌خواستند از کاخ تابستانی (شوش) به تخت جمشید یا برعکس بروند خدمه کاخ به قنادان دستور می‌داند که پیش از ورود شاه به کاخ، نان و شیرینی را حاضر کنند. به این ترتیب غذای اصلی مردم در دوران هخامنشی علاوه بر گوشت و نان و سایر غذاهای معمول، شامل انواع شیرینی کلوچه هم بوده است. جالب است بدانید که ایرانیان باستان زنبور عسل پرورش می‌دادند و انجیر و خرما هم جز برنامه غذایی مردم و البته از جمله مواد اساسی برای پختن انواع شیرینی بودند. ایرانیان باستان بز هم پرورش می‌دادند و از شیر آن برای پختن شیرینی و البته درست کردن دوغ و ماست استفاده می‌کردند.
همچنان با گروه تولیدی کیانی، طراح و سازنده انواع دستگاه قنادی ، دپازیتور شیرینی ، دستگاه قیف زن ، دستگاه برش کیک ، دستگاه رولت زن ، دستگاه تارت و غیره همراه باشید.
تاریخچه شیرینی پزی در ایران معاصر
تاریخچه شیرینی پزی در فرهنگ غذایی ایران معاصر قدمتی طولانی دارد. پختن شیرینی به مناسبت‌های مختلف از تولد و عروسی و مراسم ختم گرفته تا مهمانی و دورهمی و حتی یک مهمانی دوستانه عصرگاهی و به جز این‌ها مصرف آن به صورت روزانه با انواع چای و قهوه آن‌قدر اهمیت دارد که هر منطقه‌ای در ایران شیرینی خاص خودش را دارد. این شیرینی‌ها معمولا به عنوان سوغاتی آن‌قدر دست به دست شده‌اند که حالا دیگر تمام مردم ایران می‌دانند قرابیه تبریزی مشهورترین شیرینی منطقه آذربایجان شرقی است و لوزی و شیرینی اتابکی مخصوص قزوینی‌هاست.
تاریخچه قنادی
این‌که اولین شیرینی چه زمانی و کجا پخته شد چندان قابل تشخیص نیست. شاید مادری برای خوشحال کردن فرزندش مقداری خمیر با آب، آرد، روغن و کمی شکر یا شیره خرما یا انگور درست کرده و در اجاق پخته باشد.شاید نانوایی برای تغییر ذائقه و جذب مشتری بیشتر، همین کار را کرده باشد. شاید و هزار شاید دیگر اما آنچه امروزه اهمیت دارد، جایگاه خاص کیک و نان شیرینی در زندگی و مراسم ماست.کافیست به کمی خمیر نانوایی شکر یا شربت اضافه کنیم و برای ترد شدن، آن را در کمی روغن بپزیم، آن وقت شما به جای نان، شیرینی دارید.
از همین رو در گذشته شیرینی از محصولات جانبی نانواییها بوده است.هنوز هم بعضی از قنادی‌ها در کنار عنوانی که دارند، از ترکیب “نان شیرینی” استفاده میکنند. اما با گذشت زمان به نانواییهایی که نانهای شیرین تهیه می‌کردند، قنادی گفته می‌شد.قنادی‌ها هم روز به روز به کلمه ی “شیرینی” با افزودن شیر، تخم‌مرغ، کره و بیکینگ پودر همراه با ترکیب خمیر، شکر و روغن معنی تازهای بخشیدند.
حتی تنوع محصولات شیرین را بیشتر کردند.کیک‌های بزرگ با مغز میوه درست کردن و نامش را “پای” گذاشتند. روی خمیر شیرین را با میوه تزئین کردند و به آن “تارت” گفتند.با تغییر میزان زبری و نرمی آرد مورد استفاده به کلوچه و بیسکوئیت رسیدند.